سلام به همه ی دوستان طلبه گرگانی...
امیداورم عزاداری هاتون مقبوله درگاه احدیت قرار گرفته باشه...
-----------------------------
راستش خیلی با خودم گاهی کلنجار میرم تا بتونم کم کاری خودم و هم لباسی های خودم رو توجیه کنم اما خب/ نمیشه که نمیشه!!! آخه گاهی اوقات نمیشه روی بعضی چیزها سرپوش گذاشت و نگفت ( حالا خواننده گرامی فک میکنه دلم چقد پرهههههه/ نه خبر خاصی نیست فقط اونم اینکه ) خیلی از رفقای طلبه ی من هستن که اهل درس و تحقیق و پژوهش و تدریس و خطابه و ... هستن / هرکس به طریقی داره زحمت میکشه!!! خب روی صحبت ما با این دسته از بزرگواران نیست بلکه روی سخن با اون دسته از بزرگواران هست که بسیار بسیار دغدغه کار کردن دارن اما متاسفانه روش و راهش رو بلد نیستن، و یجورایییییی چون راه رو بلد نیستن درجا میزنن و دور خودشون دور میزنن و برای اینکه تنها هم نباشن یه عده ایی رو همراه خودشون میکشونن/بگذریم و بُگذریم...
توصیه ی من برای اون دسته از عزیزان که دنبال راه و روش هستن اینه که یکبار برای همیشه به مدت دو یا سه روز وقت مبارک خوشون رو بذارن و راجع به زندگی علامه بزرگوار و بی نظیر جناب علامه سید میرحامد حسین لکهنوی تحقیق کنید / ببینید روش ایشون در تحقیق و تحصیل چی بوده و چجوری تونستن کتاب بی نظیر عبقات الانوار رو بنویسن...
همین /فقططططط همین...
یکبار برای همیشه...
